พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ (Ramsar Site)

             พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศเป็นพื้นที่ที่กำหนดขึ้นตามเกณฑ์ของอนุสัญญาว่าด้วยพื้นที่ชุ่มน้ำ (Ramsar Convention) ปัจจุบันประเทศไทยมีพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ 11 แห่ง และเป็นพื้นที่ที่ตั้งอยู่ในทะเลและชายฝั่งจำนวน 9 แห่ง ดังนี้

พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศบริเวณทะเลและชายฝั่งของประเทศไทย

             เกณฑ์สำหรับกำหนดพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ (Ramsar site) สำหรับขึ้นทะเบียนนพื้นชุ่มน้ำระหว่างประเทศ (Ramsar list) ได้แก่ (สำนักงานนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อม)

             1. เกณฑ์สำหรับประเมินคุณค่าของพื้นที่ชุ่มน้ำที่เป็นตัวแทนหรือที่มีเอกลักษณ์ ได้แก่ การเป็นตัวอย่างของพื้นที่ชุ่มน้ำประเภทที่หายากในเขตชีวภูมิศาสตร์ การเป็นตัวอย่างหรือตัวแทนที่ดีของลักษณะพื้นที่ชุ่มน้ำภายในภูมิภาค การเป็นตัวอย่างของพื้นที่ชุ่มน้ำที่เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยที่สมบูรณ์ มีคุณค่าระดับชาติ มีบทบาทสำคัญทางอุทกวิทยา ชีววิทยา นิเวศวิทยา ในระบบลุ่มน้ำหรือชายฝั่งระหว่างประเทศ การเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำในประเทศที่กำลังพัฒนาที่มีคุณค่าสำคัญทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมภายใต้กรอบการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน

              2. เกณฑ์สำหรับการใช้พืชหรือสัตว์ในการจำแนกวินิจฉัยพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญ ได้แก่ การเป็นที่อยู่อาศัยของชนิดพันธุ์สัตว์และพืชที่หายาก มีแนวโน้มสูญพันธุ์หรือใกล้สูญพันธุ์ หรือเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของประชากรสัตว์และพืชดังกล่าวหรือมากกว่าหนึ่งชนิดพันธุ์ในจำนวนที่เหมาะสม การมีคุณค่าพิเศษในการดำรงรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมและระบบนิเวศในภูมิภาค การมีคุณค่าพิเศษในฐานะเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของพืชและสัตว์ในช่วงสำคัญของวงจรชีวิต การมีคุณค่าพิเศษสำหรับชนิดพันธุ์หรือสังคมสัตว์หรือพืชเฉพาะถิ่น (endemic species)

              3. เกณฑ์เฉพาะสำหรับการใช้นกน้ำในการจำแนกวินิจฉัยพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญ ได้แก่ การเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยถาวรของนกน้ำชนิดใดๆ 20,000 ตัว การเป็นถิ่นที่ยู่อาศัยประจำของนกน้ำชนิดพันธุ์ในกลุ่มสำคัญซึ่งเป็นดัชนีบ่งชี้ความอุดมสมบูรณ์หรือความหลากหลายของพื้นที่ชุ่มน้ำ การเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยประจำของนกน้ำร้อยละ 1 ของประชากรของชนิดพันธุ์

              4. เกณฑ์เฉพาะสำหรับการใช้พันธุ์ปลาในการจำแนกวินิจฉัยพื้นที่ชุ่มน้ำที่สำคัญ ได้แก่ การเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของสายพันธุ์ ชนิดพันธุ์ หรือวงจรชีวิตและมีสัดส่วนของปลาพื้นเมืองที่มีนัยสำคัญหรือประชากรปลาที่เป็นตัวแทนของพื้นที่ชุ่มน้ำ หรือมีคุณค่าต่อความหลากหลายทางชีวภาพของโลก การเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญ แหล่งเพาะพันธุ์วางไข่ แหล่งอนุบาลตัวอ่อน หรือเป็นเส้นทางอพยพของประชากรปลา

ที่มา : อนุวัฒน์ นทีวัฒนา,2551. พื้นที่คุ้มครองทางทะเลในประเทศไทย : เป้าหมายปี ค.ศ. 2010/2012 ภายใต้กฎหมายว่าด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ.เอกสารเผยแพร่สำนักอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ฉบับที่ 35 กรมทรัพยากรทางทะเลและชาบฝั่ง.239 หน้า